|
|
|
|
|
|
| www.trouw.nl - donderdag 4 mei 2006 |
|
Dodenherdenking / Herdenking is haar oorsprong kwijtgeraakt door R. Reuderink Joden worden bij de herdenking soms niet meer genoemd. En niemand maakt zich er druk om.
Volgens het Postbus 51-spotje van de overheid herdenken wij op 4 mei onze oorlogsslachtoffers. Op 5 mei vieren we onze vrijheid. Twee dagen waarop we samen herdenken en vieren. Dagen waarop we erbij stilstaan dat vrijheid niet vanzelfsprekend is. Vrijheid maak je met elkaar. Kloppen deze woorden wel?
Bijvoorbeeld voor de oud-dokwerker die nog gestaakt heeft tegen de Jodendeportaties van de Duitse bezetter? Op de Amsterdamse scholen van zijn kleinkinderen in de jaren negentig en in het begin van deze eeuw werd de holocaust niet behandeld, omdat een deel van de leerlingen daarop tegen was. Een keer ging de herdenking van de Kristallnacht in Amsterdam niet door wegens de gespannen situatie in de stad. De Duitse bezetting eindigde toch in 1945? Dus verwacht je dat de situatie nu minder gespannen is dan tijdens de Tweede Wereldoorlog.
En voor de vrouw waarvan de moeder uit een gezin komt dat Joden heeft laten onderduiken? Zij beseft dat zij nooit zou zijn geboren, indien de Duitsers dit onderduikadres hadden ontdekt. Haar grootouders en haar moeder waren dan doodgeschoten. Zij merkt dat bij diverse dodenherdenkingen in Nederland het woord Jood of Joden niet meer wordt gebruikt. Want bepaalde mensen zouden aanstoot nemen aan dergelijke woorden. Zo herdenken wij nu mensen die toen met gevaar voor eigen leven Joden hebben laten onderduiken?
En de verzetsman die de mannen en vrouwen wil herdenken die de oorlog niet overleefden? Zij hadden gevochten voor een Nederland waar ieder weer gelijkwaardig was en vrij om te leven volgens zijn eigen levenbeschouwing; dus ook en juist voor Joodse landgenoten.
Hoe komt het op hem over dat in Lelystad al meerdere jaren de liberaaljoodse rabbijn op 4 mei bij de dodenherdenking de kaddisj (het gebed voor de doden) niet meer mag opzeggen? Volgens het herdenkingscomité nemen bepaalde groepen aanstoot aan de aanwezigheid van die rabbijn. Het comité geeft niet eens duidelijk aan om welke groepen het gaat. Want ja, dat zou discriminerend zijn en we weten allemaal waar dat in de Tweede Wereld Oorlog toe heeft geleid.
Vrijheid maak je met elkaar en is niet vanzelfsprekend volgens het Postbus 51-spotje van de overheid. Zou diezelfde overheid aan bovenstaande voorbeelden hebben gedacht? Gaat het establishment –de landelijke politici, de regering, alle media –dit hoog opnemen, net zolang tot bovenstaande voorbeelden verleden tijd zijn?
Het is veel waarschijnlijker dat Turkse organisaties en moskeeën er voor gaan zorgen dan dat het Nederlandse establishment dat doet. Veel Turkse organisaties en moskeeën in Nederland doen hun uiterste best om te zorgen dat zoveel mogelijk mensen met een Turkse achtergrond stilstaan bij de dodenherdenking van 4 mei en beseffen waarom in Nederland herdacht wordt.
Mogelijk kunnen zij in Nederland wel bereiken dat bovenstaande voorbeelden verleden tijd worden. Zodat de rabbijn in Lelystad weer de kaddisj mag opzeggen en dat bij alle dodenherdenkingen in Nederland ook de Joden weer openlijk herdacht worden (samen met de vermoorde homoseksuelen, en de Roma en Shinti).
 |