Back to Home Page NIW
Vrijdag 14 october 2005 | 11 Tisjrei 5766
Opinie
Snelle overeenkomst JMW en weeskinderen

Door Avraham Roet

De discussie tussen de weeskinderen die onder de voogdij stonden van Le-Ezrath Ha-Jeled en het huidige Joods Maatschappelijk Werk (JMW) schaadt de Nederlands Joodse gemeenschap en hieraan moet zo spoedig mogelijk in consensus met beide partijen een eind worden gemaakt.

Na de publicatie van het boek Het kind van de rekening van Elma Verhey is opnieuw interesse ontstaan voor de houding van Joodse instituten betreffende het restitueren van tegoeden in het algemeen en specifiek door het JMW, echter ook door OPK en anderen.

Dit onderzoek werd opgedragen aan Elma Verhey en Dr. Pauline Micheels. De eerste een bekende journaliste en de tweede een bekende historicA. Dit onderzoek heeft nogal lang geduurd, mede om de medewerking van het JMW te verzekeren en tevens omdat er beperkte onderzoeksmiddelen ter beschikking waren.

Terecht heeft de Nederlands Joodse gemeenschap In Israël, op verzoek van weeskinderen, een onderzoek laten instellen naar het beheer van de gerestitueerde bedragen van de weeskinderen door OPK, JMW en overige instellingen. Wij zagen geen onderscheid wat restitutie betreft van oorlogstegoeden tussen Joodse en niet-Joodse instanties.

Met grote verbazing hebben wij de ontwikkelingen gezien na de publicatie van dit boek. Inplaats van medeleven te betonen aan de wezen begon er meteen een aanval op de integriteit van de schrijfsters, het boek en de weeskinderen zelf.

Men had verwacht dat het bestuur van de JMW hier afstand van zou nemen, maar het bestuur van JMW bestuur nam een afwijzende houding aan tegenover het onderzoek en de onderzoeksresultaten. Het is ondenkbaar, gezien de vele vragen die er bestaan bij de ex-pupillen van de Kinderstichtingen, dat JMW erop staat dat elk vervolgonderzoek door haar zelf uitgevoerd zal worden. Een onderzoek uitgevoerd door de betrokkenen zelf kan nooit tot geaccepteerde resultaten leiden. Het zou ook eenunicum zijn in een vrije, democratische gemeenschap dat een publiek instituut zoals het Joods Maatschappelijk Werk zich zou willen inmengen in wetenschappelijk onderzoek.

Het is betreurenswaardig dat de directie en het bestuur van het huidige JMW, die totaal niet verantwoordelijk zijn en niet verantwoordelijk gehouden kunnen worden voor de gebeurtenissen in stichtingen van meer dan 40 jaar geleden, financiële belangen voor objectieve historische geschiedenis stellen. Het is bekend dat vertegenwoordigers van de wezenstichtingen een onafhankelijk onderzoek wensen. Vooraanstaande Nederlandse historici hebben ook gepleit voor een onafhankelijk onderzoek.

De mededeling van JMW dat vrijwel alle financiële stukken uit de dossiers zijn vernietigd kan geen reden zijn om de zaak niet verder en uitgebreider te onderzoeken. Tenslotte waren ook de Liro-documenten vernietigd en toch is gebleken dat de Nederlandse overheid en Nederlandse financiële instituten in het jaar 2000 nog altijd gelden beheerden die toebehoorden aan Joodse sjoa-slachtoffers.

Het huidige bestuur en de directie van het JMW doen enorm veel goed werk en hun integriteit staat niet ter discussie. De gevoelens zoals deze tot uiting worden gebracht door de honderden weeskinderen die zich aangesloten hebben bij de petitie aan de JMW voor een onafhankelijk wetenschappelijk (voornamelijk forensisch) onderzoek, zijn eveneens te goeder trouw.

Hierbij roep ik JMW, de weeskinderen en hun organisaties op om zo snel mogelijk tot een overeenkomst te komen, zodat deze nog altijd open zaak ten ruste gelegd kan worden.

Het is mijn overtuiging dat de velen van ons die de verschrikkingen van de sjoa hebben meegemaakt deze kwestie nog opgelost willen zien gedurende hun leven. We hebben nu een unieke mogelijkheid voor samenwerking tussen de eerste, tweede en derde generatie van oorlogsslachtoffers. Laten we deze kans niet missen.

Copyright: Roet, Avraham
Avraham Roet is voorzitter van Stichting Platform Israël.

Lezersreacties
Geef uw reactie

  • Geen tijd verliezen, de twee wezen organisaties moeten tijdelijk een worden zonder meer. Een vliegkaartje aan Elma Verhey sturen dat ze meteen hier naar toe komt om vlotte besprekeningen te houden.
    Het zaaltje bij IOH is vlak bij het Azriel treinstation, 10 minuten lopen. Opelijk debat houden. Alle geinteresseerden nu uitnodigen.
    Giora Nevo, 16 october 2005.
  • Sluit me aan bij giora. We moeten opschieten.
    Marianne van Geuns, 16 october 2005, Israel.

    top

  • Ik sta steeds weer verbaast hoe sommige mensen op negative wijze reageren over het doen en laten van anderen ten goede van anderen.
    Mijn reactie gaat uit naar het artikel van Bob Engelsman en van Avraham Roet die beiden op de zelfde datum hun artikel in het NIW schreven. Wel heel toevallig!! Ten eerste wil ik opmerken dat allebei deze vooraanstaande leden van de Nederlandse gemeenschap in Israel het niet nodig vonden de petitie te tekenen. Dat vind ik als een mes in de rug van alle nog in leven zijnde wezen die het volle recht hebben de waarheid te weten. Meneer Roet zegt dat het zo snel mogelijk van de baan moet worden geholpen en meneer Engelsman zegt ik ben de enige die de waarheid weet en nog leeft. Ik wens meneer Egelsman nog vele jaren in gezondheid toe maar zeg ook dat als u zich ergert over de "aanklacht" dan schijnt het dat U meer weet dan U los laat. Waar bent U bang voor om zo op deze manier te reageren, kan het U schade toebrengen als men met dit onderzoek begint? Het gaat hier immers om eindelijk eens "open boek" te krijgen van wat er na de oorlog niet werd gegeven en werd verzwijgt voor diegene die het recht hadden het wel te krijgen. En iedereen weet nu wel waarover het gaat. Als ik de reactie van meneer Giora Nevo lees dan kan ik U zeggen dat ik ook gedoopt ben als Katholiek in de oorlog en dat ik ook om deze reden in leven ben gebleven met een valse indentitieit die nergens staat en stond ingeschreven waar dan ook, maar de manier waarop ik ben opgevangen na de oorlog en hoe ik naar Israel ben gekomen zo zijn er nog veel meer waarover U totaal geen snars van weet. Iedereen is dankbaar als die geholpen word maar de manier waarop U zich uitte dat niemand hierover iets schreef als dank betuiging vind ik wel te ver gezocht. Waar heeft U het over? Kinderen die na de oorlog totaal niets meer hadden, heen en weer werden gesmeten van het ene adres naar het andere, die helemaal over de kop lagen met hun doen en laten, die probeerde een weg te vinden naar een nieuw leven en die JA werden geholpen door anderen die WEL konden helpen. Vraagt U daar NU een kwitantie voor? Schaamt u zich niet? En ook ik vraag, "Is dat teveel gevraagd om achter de waarheid te komen?" Denkt U hier maar eens over na en hoop dat U goed kunt slapen wat vele van deze mensen tot op vandaag niet meer kunnen doen.
    Shlomo Bobbe, 18 october 2005 (01:22), Hadera, Israel 18-10-2005
    top