|
|
|
|
|
|
|
|
|
Wiesel: ‘Jeruzalem moet de Joodse geestelijke en spirituele hoofdstad in de wereld blijven’ April 18, 2010  De nobelprijs-winnaar en Holocaust-overlevende Elie Wiesel heeft recent een pagina-grote advertentie in de Washington Post, Wall Street Journal en International Herald Tribune laten plaatsen waarin hij kritiek uit op het beleid van de Obama-regering over de kwestie Jeruzalem. De advertentie zal vandaag eveneens verschijnen in de New York Times. De tekst van de advertentie is een oproep, een oproep tot het vinden van een oplossing. Maar ook een statement, 'Jeruzalem is de Joodse hoofdstad'. 
Elie-Wiesel Jeruzalem is voor mij, de Jood die ik ben, boven de politiek verheven. De stad wordt meer dan zeshonderd keer vermeld in de Heilige Schrift- en niet één keer in de Koran. Haar aanwezigheid in de Joodse geschiedenis is overweldigend. Er is geen belangrijker gebed in de Joodse geschiedenis dan die waarin ons verlangen wordt geuit terug te keren naar Jeruzalem. Voor veel theologen IS Jeruzalem Joodse geschiedenis, voor veel dichters een bron van inspiratie. Jeruzalem behoort tot het Joodse volk en het is veel meer dan een stad, het is de binding van de Joden op een manier die moeilijk uit te leggen is. Wanneer een Jood Jeruzalem voor het eerst bezoekt, dan is het niet de eerste keer, maar het is een thuiskomst. Het eerste liedje dat ik in mijn leven hoorde was mijn moeder die zong over en voor Jeruzalem. Haar droefheid en haar vreugde maken deel uit van ons collectieve geheugen. Sinds koning David Jeruzalem als zijn hoofdstad heeft gekozen, hebben er Joden binnen haar muren gewoond met slechts twee perioden van onderbrekingen; de Romeinse indringers verboden ze de toegang tot de stad en onder de Jordaanse bezetting werd Joden, ongeacht hun nationaliteit, de toegang ontzegd tot de oude Joodse wijk om te mediteren en te bidden bij de muur, het laatste overblijfsel van Solomon's tempel. Het is belangrijk om te onthouden: als Jordanië niet was toegetreden tot het pact Egypte en Syrië in de oorlog tegen Israël, dan zou de oude stad van Jeruzalem nu nog in Arabische handen zijn. Het is duidelijk, Joden waren bereid te sterven voor Jeruzalem, ze zouden niet doden voor Jeruzalem. Heden ten dage, voor het eerst in de geschiedenis, kunnen Joden, Christenen en Moslims vrij bidden bij hun heiligdommen. En, in tegenstelling tot bepaalde berichten in de media, Joden, Christenen en Moslims mogen overal in de stad hun huis bouwen. Het misverstand over Jeruzalem is niet een angst over vastgoed, maar een misverstand over geheugen. Wat is de oplossing? (Politieke)Druk zal niet leiden tot een oplossing. Is er een oplossing? Er moet een oplossing zijn, er zal een oplossing komen. Waarom voortijdig de meest complexe en gevoelige problemen aanpakken? Waarom niet eerst stappen nemen waarbij de Israëlische en Palestijnse gemeenschappen manieren kunnen zoeken om samen te leven in een sfeer van veiligheid. Waarom niet de moeilijkste en de meest gevoelige kwesties laten rusten tot het zover is? Jeruzalem moet de Joodse geestelijke en spirituele hoofdstad in de wereld blijven, niet een symbool van leed en verbittering, maar een teken van vertrouwen en hoop. Zoals de Chassidisch hoofdrabijn Rebbe Nachman van Bratslav zei, "alles in deze wereld heeft een hart; het hart zelf heeft haar eigen hart." Jeruzalem is de kern van ons hart, de ziel van onze ziel. |