staal.bz
|
|
|
|
Als je ze voor jezelf houdt, pleeg je verraad. Mijn erfenis is een aanklacht tegen de onachtzaamheid en desinteresse van de na-oorlogse zichzelf benoemende Nederlandse regentenklasse. Met medeweten en medewerking van de Nederlandse overheid, banken, verzekeraars en effectenhandelaren werden de Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog systematisch ontrecht en beroofd. Rond het jaar 2000, na lange en moeizame onderhandelingen, kregen ze 347 miljoen euro terug, de zogeheten Maror-gelden (Morele Aansprakelijkheid Roof en Rechtsherstel). Joden ook na de Tweede Wereldoorlog nog beroofd Philip Staal geldt als een van de voorvechters van dit rechtsherstel. Jarenlang deed hij onderzoek in archieven en dossiers en ontdekte dat niet alleen tijdens de oorlog, maar ook ná de oorlog miljoenen euro’s zijn verdwenen. Geld dat de Joodse overlevenden van de Sjoa, waaronder veel oorlogswezen, rechtmatig toekomt. In Mijn erfenis verweeft hij deze speurtocht met zijn eigen, hartverscheurende levensverhaal, dat begint in de oorlog. Op 21 mei 1943 kreeg hij een laatste knuffel van zijn ouders, Isaac en Anna Staal. Tante Cor loodste Philip en broer Marcel middenin de nacht, achterop haar fiets, naar een veilig onderkomen. Zijn ouders werden kort daarna verraden, opgepakt en afgevoerd naar Sobibor, waar ze zijn vermoord. Na de oorlog groeiden de twee broers op in weeshuizen. Het zou jaren duren voordat Philip Staal de kracht en overtuiging vond om te vechten voor het rechtsherstel van de Joden én de Joodse oorlogswezen. Dat deed hij met niet aflatende kracht. Hoe is het mogelijk dat ruim zeventig jaar na de Tweede Wereldoorlog de strijd van de Joodse oorlogswezen voor een onafhankelijk onderzoek naar het vermogensbeheer van hun erfenissen zo ongelijk is en zo grimmig en moeizaam verloopt? In dit boek wordt het antwoord op die vraag gezocht in de fundamentele verschillen van inzicht over de aard en de wenselijkheid van een dergelijk onderzoek die er aan weerskanten van het strijdtoneel bestaan. Wie kennis neemt van deze gedetailleerde en aan de hand van documenten verantwoorde studie kan niet anders dan tot de conclusie komen dat de Joodse oorlogswezen door Sociale instellingen zoals Le-Ezrath Ha-Jeled (het kind ter hulpe) zijn beroofd van delen van hun vermogen en dat Joods Maatschappelijk Werk justitie bewust valselijk heeft voorgelicht om deze onverkwikkelijke feiten in nevelen te hullen. In dit opzicht herhaalt de geschiedenis zich. Econoom Philip Staal (1941) woont met vrouw en familie in Israël. Hij is een van de ondertekenaars van de Maror-overeenkomst met de banken, de Amsterdamse beurs en de Joodse organisaties. Voor zijn werk aan dit rechtsherstel werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Lees meer
|
The Rudelsheimstichting orphanage 1947. Marcel and Philip Staal 2nd and 3rd from right. 
Philip Staal (2nd from right), 1967, Israel, with the Prime Minister-to-be Rabin (2nd from left), Rechavam (Gandi) Ze'evi (3rd from left) and president-to-be Weizman (4th from left). 
Philip Staal (1st from right) Amsterdam 2000, in conversation with the Dutch Association of Banks (Photo ANP). 
Platform Israel in conversation with the Dutch Prime Minister Kok (1st from left), Philip Staal (4th from right). |
